Ach ta Suwalszczyzna, bo to o niej przecież będziemy czytać, prawda? To północno-wschodni kraniec Polski jak przedstawia ją autor w książce „Grzesznik”. To tajemnicza wioska, nad którą pojawia się zorza polarna na przykładzie tytułu „Inkub”. To również wyjątkowy dom, jezioro oraz otaczający je las z debiutanckiej historii „Gałęziste”. Suwalszczyzna to miejsce, które żyje legendami, prastarymi wierzeniami i oczywiście, tak jak każde miejsce na Ziemi, skrywa swoje tajemnice. Okoliczne tragedie, waśnie, jak i wyjątkowe sposoby ich rozwiązywania.

„Deman” to tytuł, który był dla mnie zagadką, więc sięgnąłem do opisu z tyłu książki i poczułem niepokój. Ksiądz z dzieckiem na boku, nieudany egzorcyzm i moce, które zyskał jako spuściznę ostatnich wydarzeń. Gdzie Suwalszczyzna? – błądziłem wzrokiem, choć już kilka razy zdążyłem wrócić do zdania „młody warszawski ksiądz”. Żegnaj Suwalszczyzno, żegnajcie lasy, jeziora oraz wioski, które zdążyły wyryć piętno w mojej pamięci.

Tak, to ogromna zmiana, jaką odczuwa się sięgając do tej historii. Blokowiska zamiast pojedynczych gospodarstw, kościół parafialny w miejsce jednego, który skupiał wiernych z okolicznych wiosek. Dobrze znaną „świetlicę” wyparł Stadion Narodowy, a i forma komunikacji z tej na tzw. stopa analogicznie zamieniono tu na Ubera lub sieć miejską. Wszystko nie tak albo właśnie tak, jak być powinno. W końcu to Warszawa.

Dorian, bo takie nosi imię główny bohater, bardzo szybko skojarzyłem z postacią z książki Oscara Wilde’a „Portret Doriana Graya”. Dwulicowość? Już sam fakt, że Artur Urbanowicz ukazał go jako katolickiego księdza, który ukrywa istnienie swojego dziecka, uwidacznia dwie jego sprzeczne role. Na dodatek ten egzorcyzm i nowe moce, które pozwalają mu odczytywać grzechy i tajemnice mijanych przechodniów niczym Mel Gibson pożądanie kobiet w filmie ”Czego pragną kobiety”. Taki dar to ogromna wiedza, zarówno w filmie, jak i tutaj, bo przecież Dorian, jako ksiądz, doskonale zna wartość grzechu. Czy dostrzega w ten sposób swój?

Autor podkreśla w opisie książki takie słowa jak uniwersum superbohaterów oraz superzłoczyńców. Nietrudno w takim razie domyślić się, że w książce natrafimy na antagonistów głównego bohatera. Tutaj moje usta rozdziawiały się z każdym, kolejnym rozdziałem. Naprawdę? Damy radę upchnąć to wszystko w jednej historii? Nie wierzyłem, do czego to zmierza, a jednocześnie chłonąłem kolejne strony tej historii. O dziwo, z biegiem lepiło się to całkiem dobrze, spójnie i wszystko lądowało na swoim miejscu. Ostatecznie, siły zostały odpowiednio rozłożone.

„Deman” w swojej treści to dla mnie spora niespodzianka, choć świadomie i z rezerwą unikam słowa „rozczarowanie”. Wszystko jest dobrze, to bogata historia, ale niekoniecznie dla mnie. Uwielbiam tematy superbohaterów rodem ze stajni Marvel czy nawet tych z DC. Tutaj, nastawiłem się na kolejny horror z typu tych na Suwalszczyźnie i wyszło, jak wyszło. W literaturze Artura Urbanowicza zdecydowanie wolę wiejskie tematy.

Żeby niepotrzebnie nie zrażać potencjalnego czytelnika „Deman” to dobra historia. Pozwala spojrzeć na otoczenie pod zupełnie innym kątem. Każdy z nas przecież dopuszcza się grzechu. Każdy z nas nie raz złorzeczył przeciwko bliźniemu. Nowo nabyta umiejętność Doriana pozwala sięgnąć w głąb siebie. To również tutaj rozgrywa się walka dobra ze złem. Któż bowiem nie chciałby takiej mocy? Któż nie chciałby wiedzieć, co skrywają przyjaciele oraz członkowie najbliższej rodziny? Jak karać tych, którzy przeszli na drugą stronę? Jak karać siebie?

Ach ta Suwalszczyzna, bo to o niej przecież będziemy czytać, prawda? To północno-wschodni kraniec Polski jak przedstawia ją autor w książce „Grzesznik”. To tajemnicza wioska, nad którą pojawia się zorza polarna na przykładzie tytułu „Inkub”. To również wyjątkowy dom, jezioro oraz otaczający je las z debiutanckiej historii „Gałęziste”. Suwalszczyzna to miejsce, które żyje...

Najlepszy początek. Wprowadzenie postaci. Dobre pióro i kawał tekstu.
Czekam na kolejne częsci.

Najlepszy początek. Wprowadzenie postaci. Dobre pióro i kawał tekstu.
Czekam na kolejne częsci.

Dla kogos kto lubi horrory i klimaty fantasy będzie zachwycony :)

Dla kogos kto lubi horrory i klimaty fantasy będzie zachwycony :)

Autor sam przyznaje, że jest zafascynowany superbohaterami i komiksami - to widać mocno. Główni bohaterowie trochę przerysowani, a superzłoczyńca obrzydliwy :D Można by wyciąć powtórzenia, książka jest nieco przydługa i przez to traci na dynamice.

Autor sam przyznaje, że jest zafascynowany superbohaterami i komiksami - to widać mocno. Główni bohaterowie trochę przerysowani, a superzłoczyńca obrzydliwy :D Można by wyciąć powtórzenia, książka jest nieco przydługa i przez to traci na dynamice.

Jeśli jesteś osobą, która...
● lubuje się w historiach rodem z uniwersum Spider-Mana czy Marvela
● uwielbia książki pełne akcji, spektakularnych scen i mrożących krew w żyłach tajemnic
● nie boi się zatopić w świecie demonów, wilkołaków, zombie... zła

...to z całą pewnością już teraz możesz pędzić po "DEMANA" do księgarni!

Czy to nie fascynujące posiadać super siłę, super szybkość, super wytrzymałość... super moce?

A wiecie jaką super moc ma autor tej książki?

Moc napisania niemalże 700 stron historii i nie zanudzić czytelnika ani na moment!

●

Każdy ma swoje tajemnice, grzechy... Ale jak wykorzystałbyś taką wiedzę o każdym człowieku?
Czy jesteś pewien, że dobro by wygrało?
Gdyby dodać do tego anonimowość i bezkarność to ciężko było by się oprzeć takiej super mocy.

OGROMNY ukłon w stronę autora za zawarcie w książce tak dużej dozy psychologicznych rozważań. I uwaga - wcale nie były mętne ani nudzące. Były niemalże samodzielnym wątkiem, elementem historii, który nadawał sens całej reszcie. To naprawdę majstersztyk pod względem ukrytego przekazu.

●

Co do samej akcji... Nie sposób tego streścić. Ta książka to synonim DOBREJ AKCJI.

Barwność postaci, których liczba nie przeszkadzała w misternym wykończeniu charakterów.

Świat wykreowany bez luk logicznych ani bez absurdów, mimo że to przecież powieść fantastyczna. Oczywiście o ile nikt fantastyki za absurd nie uznaje... Ale przecież wszyscy wiemy, że nawet fantastyka może ociekać niezdrowym absurdem.

Mogłabym chwalić tak jeszcze długo. 700 stron książki zasługuje bowiem na obszerniejszą opinię, ale myślę, że nie ma co się rozpisywać.

Niech wspaniałość tej książki podkreśla fakt, że to zupełnie nie mój styl literatury, a utonęłam w niej od pierwszych stron. I choć nie pokonałam jej szybko, to i dobrze, bo chciałam aby ta przednia rozrywka trwała jak najdłużej.

Jeśli jesteś osobą, która...
● lubuje się w historiach rodem z uniwersum Spider-Mana czy Marvela
● uwielbia książki pełne akcji, spektakularnych scen i mrożących krew w żyłach tajemnic
● nie boi się zatopić w świecie demonów, wilkołaków, zombie... zła

...to z całą pewnością już teraz możesz pędzić po "DEMANA" do księgarni!

Czy to nie fascynujące posiadać super siłę, super...

Straszna brednia. Mix wszystkiego o wszystkim.
Dialogi prymitywne, zresztą jak bohaterowie- nie angażują czytelnika, wręcz czeka się na koniec każdej strony i konwersacji.

Straszna brednia. Mix wszystkiego o wszystkim.
Dialogi prymitywne, zresztą jak bohaterowie- nie angażują czytelnika, wręcz czeka się na koniec każdej strony i konwersacji.

Przeczytaj, a zobaczysz , że warto💪

Przeczytaj, a zobaczysz , że warto💪

Bardzo fajna książka wciągająca ciekawa choć może nie dla każdego jeden minus trochę za długie panie Urbanowicz przesadziłeś pan 20 - 30% mniej byłoby jedną z najlepszych książek ostatnich lat a tak jest tylko super

Bardzo fajna książka wciągająca ciekawa choć może nie dla każdego jeden minus trochę za długie panie Urbanowicz przesadziłeś pan 20 - 30% mniej byłoby jedną z najlepszych książek ostatnich lat a tak jest tylko super

„Zależało mi przede wszystkim na tym, aby dać Czytelnikowi coś innego niż to, do czego się przyzwyczaił; żeby ta historia nie była zwykłym superbohaterskim łubu-du, ale zawierała pewną psychologiczną głębię, przerabiała jakiś problem, który dotyczy każdego z nas” Cytat ten pochodzi z Posłowia od autora.

Jako czytelnik mogę śmiało powiedzieć, że dla mnie powieść stworzona przez pana zawierała te głębie.

Deman to lektura, która zmusza nas do przemyśleń. Zastanowienia się, czy nasze czyny można określić jednoznacznie jako złe lub dobre? Gdzie istnieje pomiędzy nimi jakaś zauważalna granica? Bo co jeśli zrobimy złą rzecz, która w przyszłość przyniesie samo dobro. Czy to oznacza, że jesteśmy źli?

Książka przedstawia mroczną stronę bycia superbohaterem. Ukazuje konsekwencje podejmowanych przez nas decyzji, których nie do końca jesteśmy świadomi. Dodatkowo wplątuje problemy osobiste głównych bohaterów oraz ich rozważania nad swoim istnieniem w świecie.

Zakończenie książki idealnie wpasowało się w cały jej klimat. Niby zginał „ten zły”, ale czy to coś zmieniło… Autor zostawił nam otwartą furtkę. Jestem zachwycona i czekam na kolejną część. Uwielbiam pióro pana Artura i myślę, że kolejna książka również mnie zachwyci. Wiem, że pan Artur długo pisze swoje powieści, ale powiem wam jedno – naprawdę warto poczekać i przeczytać książkę, której fabuła dopracowana jest w każdym najmniejszym detalu.

„Zależało mi przede wszystkim na tym, aby dać Czytelnikowi coś innego niż to, do czego się przyzwyczaił; żeby ta historia nie była zwykłym superbohaterskim łubu-du, ale zawierała pewną psychologiczną głębię, przerabiała jakiś problem, który dotyczy każdego z nas” Cytat ten pochodzi z Posłowia od autora.

Jako czytelnik mogę śmiało powiedzieć, że dla mnie powieść stworzona...

Całkiem niezła, wciągająca książka.

Całkiem niezła, wciągająca książka.